Zie hier mijn One Minute voor het vak muziek, gemaakt met Jasper.

Hier dan voor zover ik weet het laatste blogbericht van dit schooljaar, met de tabel die een overzicht bevat van de tijdperken in de gewone geschiedenis en die in de kunstgeschiedenis. Een opdracht die we eigenlijk in de herfst van 2011 al kregen, maar die ik nu pas maak. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.

Jaap

Afsluitende opdracht

Wij (Jasper en Jaap) hebben voor onze slotopdracht voor het vak kunst optie twee gekozen, wat inhoudt dat wij een kunstenaar uit een bepaalde stroming uit het begin van de twintigste eeuw hebben gekozen en een soort ‘cover’ maken die binnen die stroming past. Na enig wikken en wegen, waarbij onder andere Dali’s surrealisme de revue passeerde,  hebben we uiteindelijk unaniem gekozen voor Mondriaans kubisme. Als we het kubisme bekijken, zien we dat het een van de vier grote kunststromingen uit het begin van de twintigste eeuw was en dat het een breed scala aan kunstwerken omslaat. Het grootste deel hiervan bevat figuratieve beelden, terwijl de opdracht eiste dat een abstract werk werd gekozen. Schilders als Gris en Cézanne hebben herkenbare beelden in hun schilderijen verwerkt, maar zoals al duidelijk was, zijn dat niet onze gekozen schilder. Kijken we naar Mondriaans werk, dan zien we figuratieve schilderijen uit zijn vroegere perioden, maar abstracte in zij latere perioden. Die laatste groep bevat zijn bekendste werken, herkenbaar aan de vierkanten en primaire kleuren met een hoog ‘mijn-nichtje-van-twee-kan-dat-ook-gehalte’. Het gaat bij Mondriaan echter om de ontwikkeling die hij in zijn werken maakte, waarbij de zoektocht naar het gebruikt van enkel primaire vormen en kleuren centraal stond. Het zijn deze werken die wij als uitgangspunt nemen. Bekijken we deze groep iets                     

nauwkeuriger, dan zien we dat ze

beter in ‘De Stijl’ passen, een Nederlandse kunststroming uit de eerste helft van de twintigste eeuw, met vertegenwoordigers als Rietveld, Doesburg en Huszár. Vooral die eerste twee hebben werken gemaakt die qua kenmerken erg lijken op Mondriaans werken, maar wel een eigen twist bevatten. Kijken we naar Mondriaans werk dat binnen De Stijl past, dan zien we ook de term ‘Nieuwe Beelding’ of ‘neoplasticisme’ voorbijkomen. Dit is een kunsttheorie die omstreek 1917 is opgekomen, met als belangrijkste vertegenwoordigers Mondriaan en Van Doesburg. Zij stelden zich als doel de kunst te zuiveren van elementen die daar volgens hen niet in thuis hoorden en probeerden langs rationale weg de elementaire (en in hun ogen universele) principes van iedere kunstvorm vast te stellen en toe te passen.

Na deze korte introductie komen we aan bij ons eigen kunstwerk. Een paar dingen vallen op, waarbij sommige kenmerken overeenkomen met het kubisme(die we even als basisstroming zullen gebruiken) en sommigen niet. We zien dat er enkel gebruik is gemaakt van vierkanten, wat toch een veel voorkomend kenmerk is van kubistische werken. Ook in Mondriaans werken komen de vierkanten vaak terug, echter in combinatie met rechthoeken. Nou was Mondriaan op zoek naar de primaire vormen en kleuren waarmee alles kon worden uitgebeeld. Hij dacht uiteindelijk zijn perfecte product gevonden te hebben, maar vergat een cruciaal element: diepte. Wij beschouwen diepte als een zeer belangrijk onderdeel, omdat het je mogelijkheden vergroot. Wil je beelden uitbeelden, of überhaupt íets uitbeelden, dan is diepte cruciaal. Een wereld zonder diepte bestaat niet. Door vierkanten voor en achter elkaar te plaatsen hebben wij getracht diepte te creëren in een tweedimensionaal vlak.

Komen we aan bij een volgend opvallend aspect, de kleur. Die is er namelijk bij ons niet, of je moet zwart en wit een kleur noemen. Mondriaan maakte echter ook gebruik van rood, geel en blauw, omdat je daar alle kleuren mee kon maken. Kijken we echter iets uitgebreider naar de door ons gebruikte ‘kleuren’, zwart en wit, dan zien we dat wit eigenlijk een belangrijke rol vervult. Is wit namelijk niet de kleur die alle kleuren bevat, en dus eigenlijk alle kleuren is? Waar je rood, blauw en geel eerst nog uitgebreid moet mengen om alle kleuren te krijgen, is wit gelijk toereikend, omdat het al die kleuren tegelijkertijd is!

Er is nog een derde aspect dat opvalt. Kijk je naar Mondriaans werken, dan zie je dat het hele vlak gevuld is met vormen. Wij hebben ervoor gekozen om een stuk leeg te laten bij de randen. Wij vinden in het uitbeelden van zaken de vulling belangrijk, maar als je erover nadenkt is de leegte toch net zo belangrijk? In muziek speelt stilte soms ook een rol niet waar?

Maar er vallen nog meer dingen op. Waar bij Mondriaans latere werken de rechthoeken met liniaal lijken te zijn getrokken, hebben wij er bewust voor gekozen ze uit de losse pols te tekenen. Mondriaan kwam er vlak voor zijn dood achter dat ‘de lijn eigenlijk een vlak is’. Wij vinden dit lastig te begrijpen, wij zien lijnen meer als zijkanten van een vlak. We vinden een aantal van de filosofieën van Mondriaan heel mooi en misschien wel terecht, maar ze vereisen veel tijd en nadenken. Daar ga je als kunstenaar misschien de mist in, omdat bij het maken van kunst het nadenken naar onze mening geen centrale rol speelt. Je moet eens iets kunnen tekenen wat ineens in je opkomt, en als je daarvoor eerst een liniaal moet pakken, dan gaat er veel te veel tijd overheen voor die lijn er daadwerkelijk staat, waardoor je de kans hebt gekregen te gaan twijfelen over die lijn. Dit kan zeer belemmerend werken, daarom hebben wij lijntjes getekend zonder liniaal, waar af en toe, bewust, het lijntje niet heel recht is. Waarom? Omdat we dat mooi vonden.

Kijk je naar het werk dat we hebben ingeleverd, dan valt nog iets op. Het stuk is twee keer dubbel gevouwen. Menig kunstenaar en kunstliefhebber zal zoiets ervaren als een dolkstoot in het hart, maar wederom is dit bij ons zeer doordacht. Waar anderen bij het vervoeren van hun schilderijen kiezen voor het oprollen, of beter nog, het in een grote map stoppen, kozen wij ervoor het op te vouwen. Ga je namelijk kijken naar de manier waarop we ze hebben opgevouwen, dan zie je, het zal je niet meer verbazen, vier rechthoeken! En waren dat niet de vormen die we ook hebben gebruikt in onze tekening? Precies.

Nou zal de vraag oprijzen, waarom rechthoeken en vierkanten? Dat is heel simpel. We hadden ook voor driehoeken kunnen kiezen, of voor cirkels. Rechthoeken hebben echter een zekere perfectie. Ze bevatten vier hoeken, die áltijd ieder 90 graden zijn. Bij elkaar opgeteld is dat 360 graden, en is een cirkel ook niet 360 graden? Een rechthoek is dus eigenlijk een cirkel! Op die manier hebben we twee elementaire vormen tegelijkertijd gebruikt. Een driehoek is heel onregelmatig, met maar drie zijdes, drie hoeken die kunnen variëren van 1 tot 180 graden. Het aantal hoeken speelt ook een rol. Aan drie hoeken heb je niks, het is een oneven aantal en ook nog een priemgetal. Vier is echter even, en het laagste even getal dat geen priemgetal is. Twee en nul zijn priemgetallen. Vier is het eerste getal waarvan het kwadraat boven de tien uitkomt, en 1 + 2 + 3 + 4 = 10! En nu komt het allerbeste: álles is vier. Neem iets wat je ziet in je hoofd, tel het aantal letter ervan, tel het aantal letters van het cijfer dat je krijgt, neemt eventueel een volgende stap, en je zult altijd op vier uitkomen. Een simpel voorbeeldje zou als volgt zijn: ‘hottentottententententoonstelling’ heeft drieëndertig letters. Drieëndertig heeft twaalf letter, twaalf heeft zes letters, zes heeft drie letters en drie heeft vier letters. Er zijn vier jaargetijden, vier windstreken, vier elementen. Op die manier kan ik nog even doorgaan, maar ik denk dat het getal vier zijn waarde inmiddels heeft bewezen.

Ik denk dat ik op die manier alles wel heb gehad. Ik vind het leuk om te zien dat veel mensen geen idee hebben waarom Mondriaan tekende zoals hij tekende, terwijl er een heel idee achter zit. Deze opdracht bleek leuker te zijn dan hij leek, onder andere omdat er veel werd gevraagd van je verbeeldingsvermogen.

Een foto van ons kunstwerk is hieronder te zien, we hopen dat het een beetje goed zichtbaar is.

Jaap en Jasper. 

Twaalftoons muziek

Twaalftoons muziek, ook wel dodecafonie genoemd (dodeca = twee en tien). Het kan gezien worden als absolute democratie in muziek, waarbij iedere toon even belangrijk is, en dus even vaak voorkomt. Dit heeft als gevolg dat een liedje niet meer in een bepaalde toonsoort staat, en dat een bepaald 'herkenbaar' riffje niet voor zal komen. De opdracht was om een mooi stukje twaalftoons muziek te vinden en dat hier op het blog te plaatsen. Het filmpje is hier te vinden

grafische partituur

Bij deze maak ik even een inhaalslag met betrekking tot de nog ontbrekende artikelen op mijn blog. Eigenlijk  moest dit 10 juni al gebeurd zijn, maar beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Of het nog zin heeft weet ik niet, ik hoop het wel.

Een stukje grafische partituur. Het plaatje is een beetje klein, maar het was lastig om goede afbeeldingen te vinden. Ook lijkt het erop dat er weinig regels zijn omtrent grafische notatie, dus ik vond het lastig om te beoordelen of een afbeelding wel goed genoeg was.

muziekoptreden open avond

Na bijna een half jaar voorbereiding was het15 februari eindelijk zo ver. De open avond op het Odulphuslyceum. Een half jaar voorbereiding? Dan moet het zeker wel belangrijk en spannend zijn geweest? Dat laatste in ieder geval niet. Waar het binnenhalen van nieuwe leerlingen ieder jaar weer enorm belangrijk is (want schoolgeld), was spanning ver te zoeken. Dit heeft (in mijn geval) twee oorzaken. De eerste is dat ik mezelf absoluut geen slechte muzikant hoef te noemen, al speel ik krap vier jaar gitaar. Hierdoor kende ik mijn partijen goed. Dit, plus het feit dat ik al enige ervaring heb met optreden, maakte dat ik niet zenuwachtig was voor het optreden. De andere reden is dat de liedjes die we deden niet van een al te hoog niveau waren qua moeilijkheidsgraad, en daar ligt een klein puntje van kritiek. Bij het vak muziek wordt in kleinere groepen dan de hele klas gewerkt, zodat meerdere liedjes gespeeld kunnen worden en zodat iedereen wat te doen heeft. Iedere muzikant wil zoveel mogelijk laten zien wat hij kan op zijn instrument, maar dat konden sommigen, waaronder ikzelf niet genoeg in de liedjes die we tot nu toe hebben gedaan. Qua gitaarspelen ben ik tot nu toe beperkt gebleven tot het spelen van akkoorden. Dat is op zich niet erg, maar wel als je betreffend liedje enkele weken achter elkaar moet blijven spelen. Dat het spelen van liedjes ook een stukje te maken heeft met het voorstellen van nummers is begrijpelijk, maar het blijft wel een puntje van aandacht. Een nadeel van de liedjes (ik denk dat dat met alle liedjes zo is) is dat ze op een gegeven moment beginnen te vervelen. Dan moet de keuze tussen vaak nieuwe nummers doen of oude nummers blijven verbeteren worden gemaakt en het blijft toch belangrijk dat je er, zodra je op moet treden, stáát, wat betekent dat blijven verbeteren de voorkeur verdiend. Ik heb tot nu toe, meer dan ooit, geleerd dat je je als gitarist, eigenlijk als iedere soort muzikant, niet teveel op de voorgrond moet willen dringen. Muziek is meestal iets wat je samen doet, en wat alleen mooi is als alles in balans is. Ik merk dat ik me enorm kan storen als mensen zichzelf harder zetten of harder spelen omdat ze zichzelf beter willen horen, terwijl dit voor de luisteraar helemaal niet nodig is. Ik heb aan Jasper en Thomas tot nu toe eigenlijk het meest gehad. Met hen speel ik al bijna drie jaar in een band, dus we voelen bij elkaar redelijk goed aan wat we wel en niet tegen elkaar kunnen zeggen. Zij durven dus ook eerder iets tegen mij te zeggen en ik denk dat andere mensen, die ik minder goed ken en die mij minder goed kennen, dat minder goed durven. Ik heb eigenlijk weinig niet geleerd wat ik wel verwacht had te leren. Iets waar ik altijd meer van heb willen weten zijn zaken rondom het opnemen van muziek. Ik verwacht echter niet dat dit in de les terugkomt, omdat daar niet echt de mogelijkheden voor zijn, voor zover ik weet. Waar ik ook meer over wil weten is het maken van muziek op de computer. Op dat gebied komen die workshops natuurlijk erg van pas, daar ben ik dan ook benieuwd naar.

            Om terug te komen op de open avond, die ging voorspoedig. Het spelen ging lekker, en omdat er tijdens de optredens ook een aantal medeschoolgenoten kwamen kijken was het extra leuk. Het was ook leuk dat we de mensen van 6 VWO een beetje leerden kennen, daar zaten wel een paar aardige gasten tussen.

mindmap over hofcultuur

Dit is de mindmap die ik gemaakt heb over het onderwerp hofcultuur. Tip: klik eerst op 'collapse/expand all nodes' en klik daarna omstebeurt op alle 'nodes' om een beetje overzicht te bewaren. Experimenteer ook met het zoomniveau van je browser, omdat het zoombereik van de mindmap zelf niet groot genoeg is. Heb je daar geen zin in, klik dan hier